Τις μέρες που καθορίζεται η τύχη της χώρας μας τόσο σε οικονομικό αλλά και σε διπλωματικό επίπεδο ένα τυχαίο γεγονός μας οδήγησε να ξεψαχνίσουμε τις ρίζες μας. Πίσω στις αρχές του 18ου αιώνα τότε που το ελληνικό έθνος ήταν ακόμα στα σπάργανα. Τότε που η φλόγα της επανάστασης ήταν ακόμη δυνατή και μοναδικές προσωπικότητες καθόρισαν την ελευθερία και συνάμα την Ανεξαρτησία της Χώρας. «Ανεξαρτησία» εντός εισαγωγικών καθώς μόνο ελεύθερη δεν θεωρούνταν μια χώρα με Ρωσόφιλη, Αγγλόφιλη, και Γαλλόφιλη ομάδα συμφερόντων. Τότε μια ομάδα ελεύθερων ανθρώπων προετοίμαζαν το έδαφος για το έπος του 1821 δεκαετίες πριν. Μια ομάδα ανθρώπων γεννημένοι στη θάλασσα, γεννημένοι ελεύθεροι από τους περιορισμούς της στεριάς.
Πρωταγωνιστής αυτής της ομάδας ήταν ένας νησιώτης από ένα χαρακτηριστικό νησί του Αιγαίου. Γεννημένος το 1745 ξεκινάει τη ζωή του επαγγελματικά σαν ναυτικός στα 15 του χρόνια ,ως ακόλουθος στο καράβι του πατέρα του. Από τα οκτώ του κιόλας χρόνια ο πατέρας του άρχισε να του μαθαίνει τα μυστικά της ναυτιλίας και στα δέκα του ήξερε κιόλας να πυροβολεί με πιστόλι- τουφέκι και να χρησιμοποιεί το κανόνι του καραβιού. Λίγα χρόνια αργότερα στα 18 του ναυπηγεί το δικό του καράβι. Αρχικά ασχολείται με το εμπόριο γρήγορα όμως στράφηκε στην πειρατεία εναντίον τουρκικών εμπορικών πλοίων. Οι δυσκολίες και τα εμπόδια που βάζανε οι Τουρκικές αρχές σε μη μουσουλμάνους τόσο στο εμπόριο όσο και σε τεχνικά επαγγέλματα όπου τα πάντα απαιτούσαν την «εύνοια» του τοπικού σουλτάνου οδηγούσε πολλούς Έλληνες της εποχής σε παράνομες δραστηριότητες όπως οι γνωστοί «Κλέφτες και Αρματωλοί» ή οι Πειρατές του Λάμπρου Κατσώνη. Συνέχεια